Paphiopedilum = sabotek
Paphiopedilum
Kategoria:Doniczkowe
Podlewanie:średnio
Pokrój:wzniesiony
Wysokość:30 cm - 50 cm
Barwa liści/igieł:zielona
Zimozielone:—
Stanowisko:
Barwa kwiatów:żółta, bordowa, brązowa, wielobarwna
Wilgotność gleby:
Termin kwitnienia:X - IV
Roślina ozdobna z:kwiatów
Opis:
Storczyki z rodzaju Paphiopedilum rosną w naturze w południowo wschodniej Azji, na wysokości 1500–2000 m n.p.m., w lasach równikowych oraz na zboczach gór. Spotkać je można w szczelinach skalnych porośniętych mchem lub w cieniu wysokich drzew. Potrafią rosnąć w licznych grupach tworząc niezwykłe, barwne dywany. Do rodzaju Paphiopedilum należy blisko 100 gatunków storczyków.
Kwiaty storczyków z rodzaju Paphiopedilum mają charakterystyczną warżkę przypominającą trzewik lub dzbanek. Liście natomiast różnią się w obrębie rodzaju wielkością, długością i kolorem, a także obecnością deseniu lub jego brakiem. Korzenie storczyków Paphiopedilum są najczęściej lekko spłaszczone, brązoworude, pokryte włoskami, których zadaniem jest zatrzymywanie wody (w zastępstwie pseudobulw, których Paphiopedilum nie posiada).
Potrzeby dotyczące światła i temperatury są różne dla poszczególnych gatunków Paphiopedilum: gatunki o wąskich i długich liściach oraz gatunki wielkokwiatowe (najczęściej o zielonych, długich liściach) potrzebują stosunkowo dużego natężenia światła, dobrze tolerują bezpośrednie poranne i wieczorne słońce. Powinny być uprawiane w temperaturze 20–25 st. C (nigdy poniżej 18 st. C). Natomiast gatunki o liściach marmurkowych oraz o jednolitych zielonych i szerokich, które są dekoracyjne nawet w okresie spoczynku, preferują światło rozproszone oraz umiarkowaną temperaturę (18–22 st.C), ale bez konsekwencji dla kondycji rośliny znoszą okresowo wyższą temperaturę, pod warunkiem, że nie utrzymuje się ona zbyt długo.
Podłoże dla Paphiopedilum powinno być przewiewne, dobrze przepuszczalne, ale jednocześnie zdolne zatrzymać pewną ilość wody, złożone ze średnich lub drobnych kawałków kory, perlitu wymieszanych z fragmentami sphagnum. Korzenie niektórych gatunków Paphiopedilum rozrastają się nie w głąb lecz wszerz – dla nich najodpowiedniejsze jest sadzenie w płytkich i szerokich pojemnikach. Rośliny można przesadzać o każdej porze roku, należy jednak pamiętać, aby nie robić tego podczas kwitnienia.
Storczyki Paphiopedilum nie posiadają pseudobulw i nie są w stanie gromadzić wody. Dlatego wymagają częstszego podlewania, a podłoże nigdy do końca nie może przeschnąć. Podlewać należy tak, by woda nie dostała się do wnętrza rozety liściowej i by korzenie nie były stale zanurzone w wodzie, ponieważ prowadzi to do zagniwania nowych przyrostów i samej rośliny. Do podlewania można używać wodę demineralizowaną z niewielkim dodatkiem wody z kranu o temperaturze pokojowej. Zasady nawożenia są takie same, jak w przypadku innych orchidei i uzależnione od rodzaju stosowanego nawozu.
Paphiopedilum nie kwitnie nigdy drugi raz z tej samej rozety. Większość hybryd oraz niektóre gatunki botaniczne chętnie wypuszczają kilka rozet równocześnie. Warto więc kupować rośliny, które mają w doniczce nowy przyrost.
Ponieważ warunki uprawy większości Paphiopedilum są podobne, można tworzyć z nich wyjątkowo dekoracyjne kompozycje, zwłaszcza gdy połączymy w jednej donicy rośliny różnej wysokości oraz barwie i deseniu liści.
Kwiaty storczyków z rodzaju Paphiopedilum mają charakterystyczną warżkę przypominającą trzewik lub dzbanek. Liście natomiast różnią się w obrębie rodzaju wielkością, długością i kolorem, a także obecnością deseniu lub jego brakiem. Korzenie storczyków Paphiopedilum są najczęściej lekko spłaszczone, brązoworude, pokryte włoskami, których zadaniem jest zatrzymywanie wody (w zastępstwie pseudobulw, których Paphiopedilum nie posiada).
Potrzeby dotyczące światła i temperatury są różne dla poszczególnych gatunków Paphiopedilum: gatunki o wąskich i długich liściach oraz gatunki wielkokwiatowe (najczęściej o zielonych, długich liściach) potrzebują stosunkowo dużego natężenia światła, dobrze tolerują bezpośrednie poranne i wieczorne słońce. Powinny być uprawiane w temperaturze 20–25 st. C (nigdy poniżej 18 st. C). Natomiast gatunki o liściach marmurkowych oraz o jednolitych zielonych i szerokich, które są dekoracyjne nawet w okresie spoczynku, preferują światło rozproszone oraz umiarkowaną temperaturę (18–22 st.C), ale bez konsekwencji dla kondycji rośliny znoszą okresowo wyższą temperaturę, pod warunkiem, że nie utrzymuje się ona zbyt długo.
Podłoże dla Paphiopedilum powinno być przewiewne, dobrze przepuszczalne, ale jednocześnie zdolne zatrzymać pewną ilość wody, złożone ze średnich lub drobnych kawałków kory, perlitu wymieszanych z fragmentami sphagnum. Korzenie niektórych gatunków Paphiopedilum rozrastają się nie w głąb lecz wszerz – dla nich najodpowiedniejsze jest sadzenie w płytkich i szerokich pojemnikach. Rośliny można przesadzać o każdej porze roku, należy jednak pamiętać, aby nie robić tego podczas kwitnienia.
Storczyki Paphiopedilum nie posiadają pseudobulw i nie są w stanie gromadzić wody. Dlatego wymagają częstszego podlewania, a podłoże nigdy do końca nie może przeschnąć. Podlewać należy tak, by woda nie dostała się do wnętrza rozety liściowej i by korzenie nie były stale zanurzone w wodzie, ponieważ prowadzi to do zagniwania nowych przyrostów i samej rośliny. Do podlewania można używać wodę demineralizowaną z niewielkim dodatkiem wody z kranu o temperaturze pokojowej. Zasady nawożenia są takie same, jak w przypadku innych orchidei i uzależnione od rodzaju stosowanego nawozu.
Paphiopedilum nie kwitnie nigdy drugi raz z tej samej rozety. Większość hybryd oraz niektóre gatunki botaniczne chętnie wypuszczają kilka rozet równocześnie. Warto więc kupować rośliny, które mają w doniczce nowy przyrost.
Ponieważ warunki uprawy większości Paphiopedilum są podobne, można tworzyć z nich wyjątkowo dekoracyjne kompozycje, zwłaszcza gdy połączymy w jednej donicy rośliny różnej wysokości oraz barwie i deseniu liści.
- Pobierz link
- X
- Inne aplikacje
- Pobierz link
- X
- Inne aplikacje
Komentarze
Prześlij komentarz